Thuis over ons nieuws en publicaties nieuwsoverzicht Denk niet te licht over zware overlast

Denk niet te licht over zware overlast

Leestijd: 4 min

‘Woningcorporaties liever lui dan moe.’ Dat is de makkelijke kop boven een artikel in NHD van 30 juli 2020 waarin een advocaat meent dat woningcorporaties mensen die overlast veroorzaken zonder pardon uit hun huis zetten, zonder zich al te veel in te spannen of zich over hun toekomst te bekommeren. Deze zienswijze is er één, maar één die in geen enkel opzicht recht doet aan de realiteit.

Het doet geen recht aan de betrokkenheid waarmee corporatiemedewerkers dag in dag uit hun steentje bijdragen aan een samenleving waar voor iedereen een plek is. Zij voeren de moeilijke gesprekken, vragen geduld van omwonenden, vragen een verandering in gedrag van de huurder die overlast veroorzaakt.  

Wie deze gesprekken voert, weet dat je geen succes zult hebben als je liever lui dan moe bent. Het slaagt alleen dankzij de professionele inzet en creativiteit van de mensen van de corporatie, van andere betrokken organisaties en niet in de laatste plaats door de inzet van de betrokken huurder zelf. Wie de gesprekken voert weet ook hoe moeilijk het voor de betrokken bewoner kan zijn om zijn of haar gedrag te veranderen, en hoe moeilijk het voor de omgeving is als er geen verbetering merkbaar is.  

De zienswijze doet evenmin recht aan de complexe werkelijkheid. Aan de ingewikkelde situaties die we aantreffen, waarin we aan de ene kant iedereen zijn huis gunnen, en aan de andere kant van wanhopige buren horen dat zij zich niet veilig voelen als ze hun deur uit stappen of thuiskomen, ’s nachts wakker liggen doordat bij een buurman het dag/nacht ritme is verstoord of bang zijn hun buur aan te spreken vanwege onvoorspelbaar en agressief gedrag. Je zou zo maar wonen, ervaren dat je in je eigen huis continu op je hoede moet zijn. Dan is je huis niet meer de veilige haven die het zou moeten zijn.  

De roep dat corporaties dit op z’n beloop laten en vervolgens de overlastgever maar gewoon uitzetten, gaat eraan voorbij dat we soms grote dilemma’s ervaren: duurt het soms niet veel te lang voordat we deze stap zetten en vragen we niet veel te veel van een buurt en buren? Ondermijnen we door deze situaties niet het draagvlak in de samenleving om mensen met psychische aandoening een zelfstandig thuis te gunnen? 

In de maatschappij is het een breed gedeelde wens dat mensen zo veel en zo lang mogelijk zelfstandig wonen. Het aantal voorzieningen waar mensen met zorg en begeleiding wonen is daarom teruggebracht, en wordt de komende jaren nog verder teruggebracht. Dit heeft als effect dat er steeds meer mensen zelfstandig wonen, die daarbij -tijdelijk of permanent- hulp nodig hebben. Zij huren bijna altijd van de wooncorporatie. Naast de breed gedeelde wens naar zelfstandig wonen, is er ook breed gedeelde bezorgdheid. Verschillende onderzoeken laten zien dat de veerkracht en leefbaarheid van buurten onder druk kan komen te staan als niet de goede hulp in de buurt is of de voorzieningen ontbreken. Een andere inrichting van de zorg (namelijk aan huis) vraagt om een andere organisatie van de zorg (namelijk in de buurt, samen met bewoners, in samenwerking tussen organisaties in wonen, welzijn en zorg).  

In die andere manier van organiseren is samenwerking de sleutel. Woonwaard heeft een prima samenwerking met partijen en werkt -op kleine en grote schaal- aan nog meer samenhang en integrale oplossingen. We doen dat in de regio Alkmaar via een Pact ‘Wonen met begeleiding – commitment op leefbaarheid’, samen met alle regiogemeenten, zorg- en welzijnsorganisaties en alle woningcorporaties. 

Dankzij de samenwerking met onze partners lukt het om de gang naar de rechter te minimaliseren. In 95% van de situaties weten we het tij te keren.  Daar mogen we trots op zijn. Hulde aan de mensen die zich hier elke dag voor inzetten! 

Joke van den Berg, bestuurder

 

zoeken